قدرت هوشمند در راهبرد سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 نویسنده مسئول: استادیار، گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، یزد، ایران

2 استادیار، گروه علوم سیاسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

چکیده

هدف این پژوهش تبیین مؤلفه‌های قدرت هوشمند در راهبرد سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. قدرت هوشمند مبتنی بر استفاده تلفیقی از مؤلفه‌های سخت (تقویت توان نظامی و اقتصادی) و نرم (تقویت دیپلماسی عمومی و قدرت سایبری) قدرت بوده که نشان‌دهنده اتخاذ راهبردی هوشمندانه در اجرای سیاست خارجی است. پژوهش پیشِ رو با بهره‌گیری از روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از گردآوری داده‌ها به روش کتابخانه‌ای می‌کوشد به این پرسش پاسخ دهد که مؤلفه‌های قدرت هوشمند در راهبرد سیاست خارجی جهوری اسلامی ایران در پی تهدیدات جدید منطقه‌ای کدام هستند؟ بررسی‌ها نشان می‌دهد جمهوری اسلامی ایران با توجه به شرایط و تهدیدات جدید منطقه‌ای از مدل تلفیقی قدرت هوشمند بهره برده است. ایران یک استراتژی «مقاومت‌حداکثری» را برای مقابله با تهدیدات منطقه‌ای اتخاذ کرده‌است. استراتژی که مبتنی بر محور مقاومت و بازدارندگی است و ارکان اصلی آن استفاده از نیروهای متحد محلی در عراق، سوریه، لبنان، یمن و افزایش قابلیت‌های بازدارندگی هوایی و دریایی است. اجرای راهبرد هوشمندانه در سیاست خارجی ایران با توجه به شرایط و مقتضیات جدید (محدودیت‌‌ها، امکانات و ظرفیت‌ها) و تهدید‌ها و فرصت‌های موجود توانسته است بین منافع ملی و ارزش‌‌ها توازن، سازواری و انطباق ایجاد کند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Smart Power in the Foreign Policy Strategy of the Islamic Republic of Iran

نویسندگان [English]

  • Hossein Fatahi Ardakani 1
  • Reza Mahmod Oghli 2
1 Corresponding Author: Assistant Professor, Department of Political Sciences, Ardakan University, Yazd, Iran
2 Assistant Professor, Department of Political Sciences, Mohaqeq Ardebili University, Ardebil, Iran
چکیده [English]

The purpose of this study is to explain the components of smart power in the foreign policy strategy of the Islamic Republic of Iran. smart power is based on the combined use of the hard components (strengthening military and economic power) and the soft (strengthening public diplomacy and cyber power) power, which indicates the adoption of a smart strategy in the implementation of foreign policy. The present study tries to answer the question of what are the components of smart power in the foreign policy strategy of the Islamic Republic of Iran following the new regional threats by using descriptive-analytical method and by collecting data by library method? Studies show that the Islamic Republic of Iran has used the integrated model of smart power due to the new regional conditions and threats. Iran has adopted a "maximum resistance" strategy to counter regional threats. The strategy is based on the axis of resistance and deterrence, and its main pillars are the use of local allied forces in Iraq, Syria, Lebanon, Yemen, and the increase of air and naval deterrence capabilities. Implementing an intelligent strategy in Iran's foreign policy, given the new conditions and requirements (limitations, facilities and capacities) and the existing threats and opportunities, has been able to create a balance, harmony and adaptation between national interests and values.

کلیدواژه‌ها [English]

  • hard power
  • soft power
  • smart power
  • foreign policy
  • Islamic Republic of Iran

Smiley face

منابع
فارسی
اسدالهی، مسعود (1382). جنبش حزب‌الله لبنان،تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
امیری، علی (1399). تبیین نقش نیروی دریایی در قدرت دریایی جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه ژئوپلیتیک، سال شانزدهم، شماره اول.
برزگر، کیهان، (1394)، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در خاورمیانه، تهران: انتشارات وزارت امور خارجه.
برزگر، کیهان (1388). سیاست خارجی ایران از منظر رئالیسم تهاجمی و تدافعی، روابط خارجی، دوره 1، شماره 1.
برزگر، کیهان، (1397)، راهبرد سیاست خارجی ایران در توازن قوای منطقه‌‌ای، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال21، شماره4.
بزرگر، کیهان (1386). سیاست خارجی ایران در عراق جدید، تهران انتشارات مجمع تشخیص مصلحت نظام، مرکز تحقیقات استراتژیک، چاپ دوم.
جعفری‌نژاد، مسعود (1396). نظام چندبعدی قدرت جمهوری اسلامی ایران در لبنان، فصلنامه تحقیقات سیاسی بین‌المللی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا. شماره 32
پایگاه اینترنتی العالم، خبرنگار سی‌ان‌ان: ایران نشان داد توان پاسخ به آمریکا را دارد، (18/10/1398)
https://fa.alalamtv.net/news/4667886/
جمال‌زاده، ناصر (1391). قدرت نرم انقلاب اسلامی ایران و نظریه صدور فرهنگی انقلاب، پژوهشنامه انقلاب اسلامی، سال اول، شماره 4.
جوادی ارجمند، محمدجعفر؛ طلوعی (1393). تأثیر تهاجم نظامی آمریکا به عراق بر قدرت هوشمند ایران در این کشور، فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره 44، شماره 4.
درج، حمید؛ قنبری، داریوش (1398). عربستان سعودی و استراتژی سد کردن قدرت ایران در منطقه غرب آسیا (مطالعه موردی؛ تحولات یمن)، پژوهشنامه انقلاب اسلامی، سال نهم: شماره 3.
دهشیری، محمدرضا؛ بهرامی، زهرا (1395). عرصه تقابل جمهوری اسلامی ایران با رژیم صهیونیستی، مطالعات انقاب اسلامی، سال 13. شماره 45.
ذولفقاری، مهدی (1399). نظریه انتقال قدرت و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، دو فصلنامه علمی دانش سیاسی، سال شانزدهم، شماره اول.
ربیعی، حسین(1393). تبیین شاخص‌های ژئوپلتیک قدت هوشمند ایران در راستای تحولات جدید غرب آسیا، فصلنامه پژوهش‌های سیاسی جهان اسلام، سال چهارم، شماره سوم.
سلمانی، عباسعلی (1399). واکاوی ابعاد و مؤلفه‌های قدرت نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران در بازدارندگی، آموزش علوم دریایی، شماره 23.
سعیدی، روح الامین (1394). دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران: مطالعه موردی لبنان، نشر مؤسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر تهران.
شکوری ابوالفضل، وزیریان امیرحسین (1398). احیای قدرت منطقه‌ای ایران (2005-2017). فصلنامه تحقیقات سیاسی بین‌المللی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا، شماره 38.
عزتی، عزت‌الله؛ گل‌افروز، محمد (1392). راهبرد قدرت هوشمند ایران و نقش ژئوپلیتیک انرژی (نفت و گاز) در پیشبرد آن، چشم‌انداز جغرافیایی در مطالعات انسانی، سال هشتم، شماره 2.
- کریمی، سحر (1393). جایگاه منطقه ای ایران پس از جنگ سرد، پژوهش ملل، دوره اول، شماره 2.
انگلیسی
Ahmadian Hassan (2021) Iran and the New Geopolitics of the Middle East:In Search of Equilibrium, Journal of Balkan and Near Eastern Studies, 23:3, 458-472,
Azizi, Hamidreza  Golmohammadi, Vali , Vazirian, Amir Hossein(2020). Trump’s “maximum pressure” andnanti-containment in Iran’s regional policy, Digest of Middle East Studies, ;29:150–166
Barzegar, K. (2020). The hard chess puzzle: Trump’s ‘maximum pressure’ versus Iran’s ‘maximum resistance’.Al Jazeera Centre for Studies.
Berman, I. (2015). Iran’s deadly ambition: the Islamic republic’s quest for global power. New York, NY: Encounter.
Çakmak, Cenap(2015). "The Arab Spring And The Shiite Crescent: Does Ongoing Change Serve Iranian Interests?" The Review of Faith & International Affairs, 2015 Institute for Global Engagement, (2015): 52-63.
Cammack Paul(2018) "Smart Power and US Leadership: A Critique of Joseph Nye," 49th Parallel. An Interdisciplinary Journal of North American Studies 22, no, 5-18.
Carr, H. E., (1946). The Twenty Years’ Crisis, 1919-1939: An introduction to the Study of International Relations, New York: Harper and Row
Clawson, P.C., Rubin Migdal, M.(2005) Eternal Iran: Continuity and Chaos. Palgrave MacMillan, New York.
Cordesman, A. H. (2004). “Iran's Evolving Military Forces”. Center for Strategic and International Studies (CSIS). Washington, DC: CSIS.
      http://csis. org/files/media/csis/pubs/0407_iransmilforces.pdf.
Cordesman, A., & Toukan, A. (2014). The Indian Ocean region: A strategic net assessment. The Center for Strategic and International Studies Press.
Doyle, Michael (1997). Ways of War and Peace (New York: Norton)
Elleman, Michale (2010). “Iran's Ballistic Missile Program”, International Institute for Strategic Studies, 21/11/2018 Retrieved from https://www.iiss.org.
Gelb Leslie H(2009). Power Rules: How Common Sense can Rescue American Foreign Policy. Anderson Court Reporting (Washington D.C.: The Brookings Institution)
Gordon, P., Doran, M., & Alterman, J. (2019). The Trump administration's Middle East policy: A mid-term assessment. Middle East Policy, 26(1).
-Hunter, Shireen (2020), Iran's Foreign Policy in the Post – Soviet Era, PRAEGER .ABC-CLIO, LLC. Santa Barbara, California.
Hunter, Shireen (2010), Iran's Foreign Policy in the Post – Soviet Era, PRAEGER. ABC-CLIO, LLC. Santa Barbara, California.
Hanna Michael Wahid & Kaye Dalia Dassa (2015) The Limits of Iranian Power, Survival, 57:5, 173-198, DOI: 10.1080/00396338.2015.1090130
Haskel, Barbara (1980). “Access to Society: A Neglected Dimension of Power”, International Organization, vol. 34, no. 1.
Ivanov, Iskren. (2020)"Reshaping U.S. Smart Power: Towards a Post-PandemicSecurity Architecture." Journal of Strategic Security 13, no. 3.
Jervis, Robert(1993). “International Primacy: Is the Game Worth the Candle?” International Security vol. 17, no. 4, Spring 1993.
Knights, M. (2018). The Houthi war machine: From guerrilla war to state capture. CTC Sentinel, 11(8), 15–23.
Krasner, Stephen D(1983). International Regimes (Ithaca: Cornell University Press).
Kramer, M. (2016). Revenge of the Sunnis. Mosaic. Retrieved from http://mosaicmagazine. com/response/2016/07/the-era-of-sunni-dominance-ended-a-long-time-ago/
Litvak, Meri, Landau, Emily, Kam, Ephraim (2018), “Iran A Changigng Strategic Environmen”, Institute Security Studies: Memorandum No. 173.
MISSILE DEFENSE REVIEW (2019), Available at: www.defense.gov
Mabon, S. (2016). Saudi Arabia and Iran: Soft power rivalry in the Middle East. New York, NY: I.B. Tauris.
McClory, J.,(2011). The New Persuaders II. A 2011 Global Ranking of Soft Power. Institute for Government
Mearsheimer, J., (2001). The Tragedy of Great Power Politics. New York: W.W. Norton
Migdal, J. (2014). Shifting sands: the United States in the Middle East. New York, NY: Columbia University Press
Morgenthau, J. H., (1954). Politics Among Nations: The Struggle for Power and Peace, 3rd ed. (Chicago: University of Chicago Press).
Nephew, R. (2019). Evaluating the Trump administration’s approach to sanctions, case: Iran. The Center on Global Energy Policy.
Nossel, S., (2004), “Smart power”. Foreign Affairs, 83 (2), 131–142. doi:10.2307/20033907 
Nye, J. S. Jr., (2008). Public Diplomacy and Soft Power. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 616(94)
Nye, J. S. Jr., (2011). Power and foreign policy, Journal of Political Power
Nye, J.S. Jr. and Armitage, R.L., (2007). CSIS Commission on Smart Power. A smarter, more secure America Center for Strategic and International Studies, Washington
Nye, Joseph (1990). Bound to Lead: The Changing Nature of American Power. New York: Basic Books.
Pallaver, M.(2011). Power and its Forms: Hard, Soft, Smart. MPhil. London School of Economics
Paunic Natalia(2016).  The Rising Shi’a Crescent: Iranian Smart Power and Implications forthe Middle East, Central Asia, and the Persian Gulf, Carleton Review of International Affairs, Vol. 3.
Shear, Michael D, Schmitt, Eric, Crowley, Michael and Haberman, Maggie (2019), Strikes on Iran Approved by Trump, Then Abruptly Pulled Back, Available at: https://www.nytimes.com/2019/06/20/world/middleeast/iran-us-drone.html
Savelsberg, Ralph (2020), “New Iranian Missile Could Strike Central Europe: Analysis”, Available at: https://breakingdefense.com/2020/06/new-iranian-missile-could-strike-central-europe-analysis/
Takeyh, R. (2006). Hidden Iran: Paradox and Power in the Islamic Republic. Holt, New York
Wastnidge, Edward(2015). The Modalities of Iranian Soft Power: From Cultural Diplomacy to Soft War, Political Studies Association, VOL 35(3-4).
Weber, M.,(1947). The Theory of Social and Economic Organization, trans. By A. M. Henderson and T. Parsons. Glencoe: The Free Press
Wendt, A., (1995). Constructing International Politics. International Security, 20(1)
Wilson Ernest J.(2008). "Hard Power, Soft Power, Smart Power," The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science 616, no. 1
Wright, R., (2006), An American Foreign Policy That Both Realists and Idealists Should Fall inLove With, The New York Times
 
دوره 14، شماره 53
فصلنامه زمستان
اسفند 1400
صفحه 91-119
  • تاریخ دریافت: 08 اردیبهشت 1400
  • تاریخ بازنگری: 04 دی 1400
  • تاریخ پذیرش: 04 دی 1400
  • تاریخ انتشار: 01 اسفند 1400