الگوی پیشنهادی دیپلماسی اقتصادی جمهوری اسلامی ایران در راستای عمق‏بخشی خارجی انقلاب اسلامی

نویسندگان

1 استادیار دانشگاه جامع امام حسین(ع)

2 دانشیار دانشگاه جامع امام حسین (ع)

3 دانشجوی دکتری مطالعات بین‏الملل دانشگاه جامع امام حسین(ع)

چکیده

دیپلماسی اقتصادی، دیپلماسی یا سیاستی است که به اداره و هدایت روابط اقتصادی بین‏الملل می‏پردازد. یکی از سیاست‏های کارامد و راهبردی برای کسب امتیاز در صحنه رقابت اقتصاد جهانی برای پیشرفت اقتصادی، از تلاقی دو حوزه اقتصاد و سیاست خارجی با عنوان «دیپلماسی اقتصادی» حاصل می‏شود. دیپلماسی اقتصادی به دنبال تبدیل کردن منابع قدرت موجود در حوزه اقتصاد به قدرت واقعی و در نتیجه، افزایش اقتدار یک ملت است. این تحقیق به دنبال شناسایی الگوی دیپلماسی اقتصادی جمهوری اسلامی ایران با تأکید بر عمق‏بخشی خارجی است. این کار با احصای نقش ابعاد حوزه اقتصادی دولت، سیاست خارجی و سازمان‏های عمل‏کننده بر دیپلماسی اقتصادی جمهوری اسلامی ایران انجام گرفته است. روش تحقیق از نوع توصیفی‏ـ کاربردی و مبتنی بر مدل معادلات ساختاری است. بر اساس یافته‏های این تحقیق، بین الزامات اقتصادی دولت، الزامات سیاست خارجی و الزامات سازمان‏های عمل‏کننده‏ رابطه‏ای قوی و معنادار وجود دارد و همه ابعاد سرمایه فکری به طور مثبت و معنی‏داری روی دیپلماسی اقتصادی تأثیرگذارند و از میان ابعاد، الزامات سیاست خارجی بیشترین تأثیر را بر دیپلماسی اقتصادی مبتنی بر عمق‏بخشی خارجی دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Proposed Pattern of Economic Diplomacy of the Islamic Republic of Iran in External Deepening of the Islamic Revolution

نویسندگان [English]

  • hossein bagheri 1
  • allah morad seif 2
  • najafali shahbazi 3
1 Assistant Professor Imam Hussein University of Technology
2 Associate Professor Imam Hussein University of Technology
3 PhD student of International Studies Imam Hussein University
چکیده [English]

Economic diplomacy is diplomacy or policy that governs and governs international economic relations. One of the most effective strategies for gaining points in the global economic competition for economic progress comes from the intersection of economic and foreign policy, called "economic diplomacy." Economic diplomacy seeks to transform the power resources of the economy into real power and, consequently, increase the authority of a nation. This study seeks to identify the pattern of economic diplomacy of the Islamic Republic of Iran with an emphasis on the depth of the external sector. This is done by summarizing the role of the economic aspects of government, foreign policy and organizations operating on the economic diplomacy of the Islamic Republic of Iran. The research method is descriptive-applied and based on structural equation modeling. According to the findings of this study, there is a strong and significant relationship between government economic requirements, foreign policy requirements, and operating organization requirements, and all dimensions of intellectual capital have a positive and significant effect on economic diplomacy. In terms of dimensions, foreign policy requirements have the greatest impact on foreign-sector economic diplomacy.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Economic diplomacy
  • economic requirements
  • foreign policy
  • foreign deepening
ـ جکسون، رابرت و گئورگ سورنسون (1385)، درآمدی بر روابط بین‌الملل، ترجمه مهدی ذاکریان، احمد تقی‌زاده و حسین سعید کلاهی، تهران: میزان.
ـ الرشید، هارون (1385)، «دیپلماسی اقتصادی»، ترجمه مهدی عباسی، فصلنامه فرهنگ اندیشه، س 5، ش19، پاییز.
ـ سیمبر، رضا (1385)، «مذهب و روابط بین‌الملل پس از یازده سپتامبر»، مجله اطلاعات سیاسی ـ اقتصادی، س 20، ش 224 ـ 223.
ـ فهیم یحیایی، ف (1381)، «سیاست‌های انتقال و توسعه فناوری در کشور چین»، رهیافت، ش 28.
ـ لاردی، ن. (1374)، چین در اقتصاد جهانی، ترجمه غ. آزاد ارمکی و ن. نوری، چ 1، تهران: کویر.
ـ معصومی فر، ا. (1384)، الگوی توسعه اقتصادی چین، چاپ اول، تهران: سروش.
ـ موسوی شفایی، مسعود (1388)، «دیپلماسی اقتصادی، ابزاری نوین سیاست خارجی در عصر جهانی شدن»، در مجموعه مقالات دیپلماسی اقتصادی، تهران: مرکز پژوهش‌های مجمع تشخیص مصلحت نظام.
ـ وابسته بازرگانی سفارت ایران در پکن؛ http://www.ircoach.ir.
ـ واعظی، محمود (1387)، «راهبرد تعامل سازنده و الزامات سیاست خارجی توسعه‌گرا»، ترجمه محمود واعظی، مجموعه مقالات سیاست خارجی توسعه‌گرا، چ 1، تهران: مرکز پژوهش‌های مجمع تشخیص مصلحت نظام.
ـ هافمن، استنلی (1385)، روابط بین‌الملل؛ علم اجتماعی آمریکایی؛ ماهیت و هدف نظریه روابط بین‌الملل، از ولینلیتر، ترجمه لی‌لا سازگار، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت خارجه.