نظام جمهوری اسلامی ایران در عین حفظ برخی اصول و چارچوب های کلان طی بیش از
سه دهه حیات خود، تحولات شگرفی را در عرصه های مختلف تجربه کرده است که عرصه
امنیت نه فقط یکی از آنها، بلکه تعیین کننده تحول در بسیاری از عرصه های دیگر نیز بوده
است. بر این اساس، لازم است موضوع تحول مبانی نظری امنیت در جمهوری اسلامی ایران
در کانون توجه قرار گیرد تا هم ماهیت و ابعاد آن و هم تأثیرش در سایر عرص هها مشخص
شود. استدلال نگارنده این است که مبانی هست یشناختی امنیت در جمهوری اسلامی ایران از
غرب محوری به سمت بوم یگرایی تغییر یافته، اما تحولات متناسب با این تغییر در حوزه های
معرف تشناختی و رو ششناختی صورت نگرفته است. در واقع، مسأله اساسی این نوشتار
بررسی میزان تناسب و توازن در مبانی هست یشناختی، معرف تشناختی و رو ششناختی
امنیت در جمهوری اسلامی ایران و فهم و درک علل و دلایل عدم توازن در آنهاست. به عبارت
دیگر، فرضیه نویسنده این است که تحول مبانی معرف تشناختی و رو ششناختی امنیت در
جمهوری اسلامی ایران متناسب با تحول در مبانی هستی شناسی آن نبوده است. بررسی و
آزمون این فرضیه خواه ناخواه ما را به امکان یا امتناع تحول در این حوزه ها و همچنین کشف
دلایل و زمین ههای آن سوق خواهد داد.
)
